Waarom Christien nu wel durft te stralen
Christien verlangt ernaar haar geloof te delen. Maar omdat spreken niet haar ding is, voelde ze zich vaak tekortschieten. Een vrouwenweekend bracht daar verandering in. Ze ontdekte dat ze niemand hoefde te worden, maar mocht stralen met wat God haar al gaf. Op de plek waar Hij haar plaatste. En dat bleek het schoolplein te zijn.
“Vervolgens bleef ik in mijn eigen hoekje zitten, in m’n geloofsbubbel. Maar was dat wat God van me vroeg?“
“Als het in de kerk over ‘een getuige’ zijn ging, voelde ik me vaak tekortschieten. Mensen in mijn omgeving wisten dat ik christen was, maar wat merkten ze daarvan?
Niet begaafd
Een vraag die ik mezelf daarbij stelde was: ‘Wat zijn mijn gaven en talenten? En hoe mag ik Hem dienen?’ Ik wist vooral wat ik niet kon… Ik was geen begaafd spreekster. En had geen lef om op de hoek van de straat te evangeliseren. Ik ervoer vooral veel blokkades. En vervolgens bleef ik in mijn eigen hoekje zitten, in m’n geloofsbubbel. Maar was dat wat God van me vroeg?
Durf te leven
Tijdens een vrouwenweekend, ging het over LEEF. Durf je te leven, in Zijn vrijheid te staan? Mijn onzekerheid hield me jarenlang tegen om ten volle te leven. Maar het werd tijd om op te staan. Tijdens dat weekend vroeg ik gebed: ‘U roept mij om te leven. Om te stralen en schitteren. Wilt U mij dan ook lef geven, om dat te doen?’
Schoolplein
Een vriendin, waarmee ik op dat weekend was, werd ook geraakt. We kenden elkaar via het schoolplein. En deelden het verlangen om Gods liefde uit te delen. We hebben daarin biddend gezocht naar wat God van ons vroeg. Hij zei: ‘Sta op en schitter. Op de plek waar Ik je plaatste. Niet door iemand die je moet worden, maar door wie je al bent. Het enige wat Ik vraag is of je beschikbaar bent’. In ons geval heel simpel op het schoolplein.
‘Dat gaf me ruimte’
Dat gaf me zoveel ruimte. Ik hoefde niet te veranderen in een superchristen, maar mocht doen wat ik altijd al graag deed. Vrouwen echt zien, luisteren, hen bemoedigen en de tijd voor hen nemen. Ons schoolplein werd een zendingsveld. Niet zozeer om te evangeliseren. Maar wel om bewust licht door te geven aan andere vrouwen.
“U roept mij om te leven. Om te stralen en schitteren. Wilt U mij dan ook lef geven, om dat te doen?“
Ups en downs
Uiteindelijk vormden we een kerngroep van zes vrouwen, schoolpleinmoeders, met hetzelfde verlangen. Zo ontstond Shine. We zijn heel praktisch gestart met een Bijbelstudie van Beth Moore. En we begonnen ermee onze levens met elkaar te delen, met alle ups en downs. We bemoedigden elkaar door gebed, Bijbelstudie en ontmoeting. Dat bouwde me enorm op in mijn geloof. En ons verlangen om dat in te zetten voor andere vrouwen, groeide.
Verlangen
Er waren meer vrouwen uit de wijk die hetzelfde verlangen hadden: groeien in geloof en uitdelen aan anderen. Daar is Verlangen uit ontstaan. Een open vrouwengroep, zonder kerkmuren. Ons gezamenlijk verlangen is groeien in geloof. Dat doen we heel praktisch door Bijbelstudie en Luisterend Bidden. Om vervolgens uit te delen, ieder op haar eigen plek. Deze groep groeit alleen maar. Op dit moment zijn we met 45 vrouwen. Die allemaal op onze eigen plek het verlangen hebben om op te staan. En uit te delen.
Stil van…
Ik zie het als een olievlek binnen onze wijk. Die zich steeds verder uitbreidt. Waardoor Gods Koninkrijk zich verspreid. Dat hangt gelukkig niet van ons af. We zijn allemaal maar kleine schakeltjes in een groter geheel. In Zijn plan met onze wijk, onze stad, ons land en onze wereld. Maar ik kan er echt stil van worden. Dat Hij mij inzet als schakeltje in dat grote geheel.
Beschikbaar voor God
Mijn ‘geloofsdeeltaal’ kreeg handen en voeten. Doordat ik ontdekte dat als ik mij beschikbaar stel voor God, Hij ten volle door mij heen kan werken. Omdat Hij mij heeft bestemd heeft tot Licht. Om zo een Licht te zijn voor de wereld om me heen.”
Op welke manier deel jij graag je geloof?