Spiegelmomentje: vakantiekilo’s

Vakantiekilo’s

Ze zitten er weer aan. De vakantiekilo’s. Ongemerkt haalden ze me weer in, de afgelopen weken. IJsje hier, koekje daar. En bam: goedgevuld de zomer weer uit.

Ik overdrijf een beetje. Toch zullen veel vrouwen dit herkennen. Die eindeloze strijd tegen de kilo’s. Zo hoor ik menig vriendin op ’t moment verzuchten dat het knap lastig is. Om weer de draad van een gezonde levensstijl op te pakken.

Ik houd van zoet. Koekjes, chocola, taart. Eigenlijk alles wat lekker, maar ongezond is. Hoe meer ik het me ontzeg, des te meer ik er naar verlang. Ik weet dat teveel suiker niet goed voor me is. Te veel vet ook niet. Maar mijn strijd ligt vooral bij zoetigheid.

Die extra kilo’s zitten me in de weg. Tijd voor actie. Koekjes eruit en snoeptomaatjes erin. Water drinken, wandelschoenen aan en gaan met die banaan. Doei vakantiekilo’s.

Was het maar zo gemakkelijk! Ik wil goed voor mezelf zorgen. Verlang naar een gezonde levensstijl. Toch kost het me moeite om mijn motivatie om te zetten in daden.

Iedere ochtend begin ik met frisse moed. Vandaag is de dag dat ik het roer radicaal omgooi. Gezondheidsfreaks: ‘here i come’.

Maar wanneer ik rond koffietijd trek heb, pak ik liever een lekkere koek dan snoeptomaatjes. Weg goede voornemen. Ach, en op 1 been kan je niet lopen. Morgen weer een dag. Let it go.

Naderhand voel ik me gefrustreerd. Omdat het me weer niet is gelukt om vol te houden. Ik haal mezelf naar beneden. Vergelijk me met anderen. Die wel discipline hebben. En zo draai ik heerlijk in mn welbekende cirkel van zelfmedelijden rond.

We beginnen vaak gemotiveerd. En stellen een doel: 5 kilo afvallen. We lopen snel aan het schap met koekjes voorbij. Op naar de snoeptomaatjes. Als we ons doel bereikt hebben, zijn we trots. Maar langzaam vervallen we in ons oude patroon.

Door discipline te ontwikkelen, zetten we door. Ook als we een baaldag hebben. ‘Ik weet dat ik morgen spijt heb als ik nu die halve (of hele) koektrommel leeg eet. Waarom zou ik mezelf dat rotgevoel gunnen?’

Wat is jouw valkuil? Mis je doorzettingsvermogen en discipline? Voel je je onzeker? Eenzaam? Niet mooi genoeg? De oplossing lijkt om met de koektrommel op schoot je nare gevoel weg te eten. Weg onrust, maar ook: weg motivatie.

Hoe dan wel? Jezelf alle lekkere dingen ontzeggen houd je niet vol. Begin met door de week gezond en bewust te leven. Dan kan je op zondag rustig meegenieten van alle lekkere dingen.

Zo is er meer te bedenken. Stel vooral haalbare doelen. Waarvan je weet dat je ze kan bereiken. Dan gaat discipline op termijn over in een gezonde levensstijl.

Zelf ben ik gevoelig voor het kritische oordeel van de ander. Een valkuil waar ik snel in stap. Het leidt mij af van motivatie en discipline. Van de week had ik even zo’n moment. Ik had ’s morgens de tijd genomen om er leuk uit te zien. En had al m’n stylingtips op mezelf toegepast 🙂

Ik begon positief aan de dag. In het winkelcentrum kwam ik een kennis tegen. Ze zag er stralend uit. Een natural beauty. Haar haar is nooit coupe orkaan. En wallen onder haar ogen kent ze niet. Superslank uiteraard, en altijd gekleed in de nieuwste mode.

Ze begroette me. Maar nam me tegelijkertijd van top tot teen op. Ik voelde haar keurende blik die me scande. In een mum van tijd zag ik al haar perfectie naast mijn imperfectie. En ja hoor, m’n onzekere ik wist niet hoe snel ze me bij moest staan:

‘Waarom kijkt ze zo naar me, zit er iets niet goed, loop ik er raar bij, ben ik te dik, zie je nou wel dat ik?’.

Zonder dat die ander ook maar iets had gezegd, maakte ze me van slag. Nee, ik zeg het niet goed, sprak ik over mezelf een oordeel uit. Ik dacht te weten hoe de ander mij zag. En stond toe dat mijn zelfkritiek de overhand kreeg:’ je bent niet goed genoeg, je mag er niet zijn.’

Dit was puur eigen interpretatie. Toch had ik het blije gevoel van die ochtend ingeruild voor negatief denken.

Ik wil niet vergelijken, maar toch had het zaadje van vergelijken mijn hart zomaar bereikt, en het ontkiemde razendsnel. En z’n vrucht? Ontevredenheid, minderwaardigheid, en afwijzing….

Op zulke momenten heb ik de behoefte om die gevoelens te dempen. Dan kies ik voor ongezonde dingen die niet goed voor me zijn. Maar eigenlijk moet ik met mezelf in gesprek. Waarom ben ik zo uit het lood geslagen? Kan ik mezelf herpakken en de waarheid over mezelf uitspreken? Dat ik er wel mag zijn, ondanks m’n imperfectie.

Kijk eens in je spiegel. Probeer jouw eigen patroon te ontdekken. Dan krijg je meer grip op je onrust. Je zult dan gaan ervaren dat je veel meer waard bent dan al die negatieve gedachten.

En zeker, ik mag zijn zoals ik ben. Ook met die extra vakantiekilo’s. Al zijn dat tientallen kilo’s. Mijn buikje zegt niets over mijn persoonlijkheid.

Maar waar stopt mijn gevoel van zelfmedelijden. En begint mijn eigen verantwoordelijkheid? Stop met wachten tot iets leuk wordt. Pak jezelf aan. Soms moet dat even.

Ik ben te kostbaar om mezelf te verwaarlozen. Imperfectie is niet perfect, maar wel doorleefd. En daar wordt je uiteindelijk zoveel mooier  van.