Natuurlijke schoonheid
‘Ik durf het bijna niet te vragen, maar kunt u me misschien helpen?’
Onlangs kreeg ik een mailtje van een jonge vrouw. Ze was door allerlei omstandigheden vastgelopen. Nu ze haar leven meer op de rit had, wilde ze zich graag vrouwelijker kleden. Maar ze wist niet hoe. Ze ervaarde vooral blokkades en onzekerheid.
Bij haar intake vertelde ze dat kleding en uiterlijk altijd een negatieve lading voor haar hadden gehad. Sobere kledingvoorschriften en kritische meningen vanuit haar omgeving hadden dat gevoel versterkt. Nu ze zelf kon kiezen, was haar zelfkritiek zo ingekleurd, dat ze het niet meer wist.
Haar vraag raakte me. Even keek ik in mijn eigen spiegel. Ik herkende haar onzekerheid. Niet omdat ik een negatieve associatie met kleding had. Maar wel om de worsteling van zelfkritiek die ik heel lang als mijn waarheid zag. Waarmee ik mijn eigenwaarde als vrouw onderuit haalde.
Ik verwachtte dat er een verlegen, onzekere vrouw voor me zou staan.
Maar ik ontmoette een vrouw, die ik mocht laten zien welke kracht ze al in zich had. Wat me gelijk opviel was de pure, oprechte blik in haar ogen. Ze verstopte haar onzekerheid niet achter de juiste kleding of een laag make up. Door haar echtheid kwam haar natuurlijke schoonheid naar boven.
Nadat ik haar kledingtips en adviezen had gegeven hebben we nog lang doorgepraat. De levensverhalen van vrouwen intrigreren me. Zeker als ze me een inkijkje in hun hart gunnen. En een ingekleurd levensverhaal had deze jonge vrouw. Ze droeg een rugzak vol pijn die ze alleen had gedragen.
Haar diepe wens was om iemand te zijn. Om zich weer vrouw te mogen voelen. Haar focus lag vooral bij haar imperfectie. Bij de dingen die in haar beleving niet mooi of goed genoeg waren. Waarin ze zich vergeleek met andere vrouwen.
Samen hebben we stilgestaan bij dat ze niets hoeft te worden. Maar dat ze al zoveel is. Ze heeft haar sleutel al in handen. Omdat ze het lef heeft om te onderzoeken hoe ze zichzelf terug kan vinden.
Wat gun ik haar dat ze stap voor stap steeds meer in die waarheid gaat staan. Dat ze dicht bij zichzelf blijft. Omdat daar haar kracht ligt. Kracht door kwetsbaarheid. Dat ze mag ervaren hoe God naar haar kijkt. Als Zijn geliefde Dochter.
Lieve mooie jij, dank je wel dat ik samen met jou in de spiegel mocht kijken. Dat jij in je eigen spiegel durfde te kijken. Jij bent een van die redenen waarom ik dit werk zo vanuit m’n hart doe. Dank je wel daarvoor! ❤