Spiegelmomentje: wat vind je mooi aan jezelf

‘Wat vind je mooi aan jezelf?’ Ze hoefde er niet lang over na te denken. ‘Niets’. Ik keek haar een beetje verbaasd aan, ‘Niets’??? Al snel merkte ik dat ze het serieus bedoelde. 
Tja, direct als ze was, had ik kunnen verwachten dat dit haar goudeerlijke antwoord zou zijn. ‘Is er echt niets aan jezelf waar je trots op bent’, probeerde ik nog een keer voorzichtig. ‘Nee sorry, ik kan het niet bedenken’ zei ze eerlijk.

Ze was een van mijn eerste ‘proefkonijnen’. Voor een opdracht van de opleiding moest ik een kleur en stijl advies geven, om alvast te oefenen voor een toekomstige klant. Ik had haar gepolst of ze dat leuk zou vinden, en ze reageerde gelijk enthousiast. Dat had ze altijd al een keer op haar verlanglijstje staan, maar zichzelf nog nooit gegund. Dus een mooie gelegenheid, om dat nu wel een keer te doen.

Ik ken als een krachtige, sterke vrouw. Zo’n vrouw die haar mening niet onder stoelen of banken schuift, maar waar je met een paar woorden gelijk al van weet wat ze bedoelt en wat haar mening is. Ik houd er van; vrouwen die direct zijn, en durven zeggen waar ze voor staan. Die recht door zee zijn, nergens omheen draaien en geen dubbele boodschappen geven. Misschien houd ik er juist wel van, omdat ik zelf wat voorzichtiger ben. Snel bang ben om mensen te kwetsen en vooral de harmonie te zoeken waar dat kan. Terwijl het me heerlijk lijkt als je zonder blikken of blozen durft te zeggen waar je voor staat.

Doordat ik haar wat beter ken, had ik ook al vaker haar zachte, kwetsbare kant mogen zien. Die kant die laat zien dat ze eigenlijk heel snel gevoelig en geraakt kan zijn als je dieper met haar in gesprek bent. Die vertelt dat ze naast haar directheid ook juist een hele zachte, lieve kant heeft. De ene vrouw verbloemt die kwetsbaarheid door veel make-up te dragen, de ander door de perfecte outfit, en zij door haar directheid.

De maskers die we als vrouw omhoog houden om onze kwetsbaarheid te verbloemen, intrigeren me. Want zijn we ten diepste niet allemaal onzeker. En vergelijken we onszelf continue met al die vrouwen die mooier en knapper zijn dan hoe wij onszelf zien? En voelen we ons eigenlijk nooit goed genoeg? Als vrouwen wel kwetsbaar durven zijn, en hun masker af durven doen, of een stukje daarvan, dan raken ze me altijd recht in m’n hart. Juist omdat ze dan puur en echt zijn. En durven te laten zien, dat er zoveel kracht in kwetsbaarheid zit.

Dus toen ze zei, ‘niets’, was ik oprecht verbaasd. Hoe kan het, dat zo’n sterke persoonlijkheid zo’n vertekent beeld heeft van wie ze is. En hoe komt het dat ze zo anders naar zichzelf kijkt, dan wat ik in haar zie. Ik ben er van overtuigd dat in iedere vrouw schoonheid schuilt. De een durft dat meer te laten zien dan de ander. Ook al ben je niet een Libelle model, of zelfs verre van dat, er is altijd iets wat jou jou maakt.

Zelf heb ik er jaren over gedaan om dat te zien. Om verder te leren kijken dan m’n eigen onzekerheid, mezelf te leren zien, door de ogen van God. Wat me daarbij helpt is om Zijn waarheid tegenover alle leugens te zetten. De leugens van het niet goed genoeg zijn, die ik zo vaak over mezelf uitspreek. Dat is een proces van vallen en weer opstaan. Maar door daarmee te oefenen, lukt het steeds beter om de leugens te ontmaskeren. En de waarheid te omarmen: ik ben een geliefd kind van de Vader!

Als ik probeer te kijken naar mezelf, op de manier zoals God naar mij kijkt, dan schaam ik me voor m’n eigen gedachten. ‘Niet goed genoeg? Hoezo? Ik heb jou geschapen, met Mijn eigen creativiteit. Als Ik je anders had bedoeld, dan had Ik je wel anders geschapen, neem dat van Mij aan. Ik houd van jou, hou jij ook van jezelf’? Al zie je jezelf maar een heel klein beetje zoals Ik jou zie. Dat zou Mij al zoveel waard zijn’.

Ik heb haar mee mogen nemen in mijn kijk naar hoe ik haar zie. Naar hoe ze zich vrouwelijker kan kleden. Hoe bepaalde kleuren haar ogen doen stralen. Ik mocht haar motiveren om haar krachtige karakter kracht bij te zetten door te gaan durven experimenteren met dingen, die net wat anders zijn dan de gemiddelde vrouw durft te dragen. Want dat was haar verlangen. Om een duidelijke stijl neer te zetten, waar ze zich prettig bij voelt. Om weer iets terug te vinden, van de lef die ze vroeger wel had, maar wat ze door de loop van de jaren steeds meer kwijtgeraakt was. Zich zekerder te voelen over haar lichaam, en dit ook uit te stralen. Ik mocht een klein schakeltje zijn in haar proces om een stukje van haar zelfvertrouwen terug te mogen vinden. Simpelweg door te benadrukken hoe mooi ze was, en haar te bevestigen in haar vrouw zijn.

Wat gun ik haar dat ze meer en meer in haar kracht mag komen te staan. Elke dag een stukje meer groeien in haar unieke zelf. Niet om te worden, maar om te ontdekken dat ze dat al is. Ze moet het alleen zelf nog ontdekken in de spiegel.

You say I am loved when I can’t feel a thing
You say I am strong when I think I am weak
You say I am held when I am falling short
When I don’t belong, oh You say that I am Yours
And I believe , oh I believe 
What You say of me 
I believe (Lauren Daigle)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.