Morgen dans je weer
‘Hij heelt je hart. Je huilt niet meer
Hij maakt je heel en morgen dans je weer…’
Afgelopen weken draaide ik regelmatig dit lied van LEV. Ik kan het vanuit mijn tenen meezingen. Een lied vol troost en hoop. Het geeft weer hoe ik in het leven sta. Een golvende beweging tussen hoge bergtoppen en diepe dalen. Herken jij dat?
In de periode van 2001 tot 2008 overleden mijn zwager, vader en schoonvader.
20 jaar, 55 jaar en 58 jaar.
Plotseling door een hartstilstand. En door kanker.
Het heeft mijn leven gevormd. Tot wie ik nu ben. Ik had het graag anders gezien. En toch heeft deze periode mij rijker gemaakt, meer mens.
Tijd heelt alle wonden. Zeggen ze… Zeker, de scherpe pijn wordt draaglijk, naarmate de tijd verstrijkt. Maar komt ook zomaar omhoog. Bij het zien van een foto. Of wanneer ik iemand zie die op hen lijkt.
Geliefden zijn niet vervangbaar. Hun leegte blijft. Ook al heb ik nu zelf kinderen. Het neemt nooit de pijn weg van de plek die diegene achterliet.
Wanneer je verlangt om stappen te maken in heling is het belangrijk dat je door alle fasen van rouw heen gaat: Ontkenning, Boosheid, Hoop, Verdriet en Aanvaarding.
Ieder doet dat op zijn eigen manier. Soms sla je een fase over, en soms val je weer terug in een vorige fase. Voor rouwen staat geen tijd. Zo van: ‘nu moet het maar klaar zijn’.
Ik heb gemerkt dat rouwen eenzaam maakt. Rouw voelt rauw. Vrienden kunnen meeleven en naast je staan. Maar kunnen niet jouw pijn voelen of overnemen. Hoe nabij de ander ook is.
Ontkenning.
In het begin kun je niet bevatten dat NOOIT MEER definitief is. Je wilt dat het leven weer wordt zoals daarvoor. Het moment dat ik met mijn vader bij de arts in het ziekenhuis zat, zal ik nooit vergeten. ‘Ongeneeslijke longkanker met uitzaaiingen naar de hersenen’. De inhoud van die paar woorden drongen pas veel later door.
Boosheid
Als de realiteit doordringt, raak je overspoeld door vragen of boosheid. Het is belangrijk om daar doorheen te gaan. Anders raak je verbitterd. Ik kreeg geen antwoord op mijn waarom-vragen. Wat mij wel hielp was om mijn vragen te ‘bevragen’ . Waarom NIET bij mij, maar WEL bij een ander? En wat als het antwoord op mijn WAAROM een DAAROM zou worden? Zou ik er dan wel voor tekenen? Ik denk het niet. Dat bracht mij uiteindelijk richting berusting. Ik mocht met mijn pijn en verdriet naar God gaan. Ik hoefde het niet alleen te dragen.
Hoop
Ik ging mijn hoop verleggen. God kan toch wonderen doen? Dan kan Hij ook mijn vader genezen. Dat gebeurde niet. Maar God kan toch tijd van leven geven en het ziekteproces tot stilstand brengen? Ook dat gebeurde niet.
Maar God zou mijn vader toch niet naar Huis halen voordat ons eerste kindje geboren zou worden? Dat gebeurde wel. 5 Weken voor de geboorte van zijn eerste kleinkind werd mijn vader Thuisgehaald. Hoop kreeg een ander perspectief. Het werd Hopen op de Dag waarop we elkaar weer zien.
Verdriet
Wanneer de waarheid doordringt, komt verdriet, angst en pijn naar boven. Als je deze fase (on)bewust onderdrukt, kan verdriet overgaan in een depressie. Ik ben mijn verdriet lange tijd uit de weg gegaan. Dat was voor mij een overlevingsmechanisme. Doorgaan om het vol te houden. Pas toen ik de tijd nam om te voelen, kon ik mijn verdriet serieus nemen.
Aanvaarding
Aanvaarden komt wannneer je genoeg tijd neemt om alle fasen door te gaan. Aanvaarden en Loslaten is niet Vergeten.
Alsof je verdriet over moet zijn.
Het is verlies een plaats geven in je leven. Ik probeer dat te doen door mijn pijn en verdriet om te zetten in kracht door kwetsbaarheid. Door te luisteren en te delen hoop ik ook anderen verder te kunnen helpen.
Een broer verliezen is anders dan een zwager verliezen.
Een vader verliezen is anders dan een schoonvader verliezen.
Een man verliezen is anders dan een kind verliezen.
Elk verlies staat op zich en voelt zijn eigen pijn.
Soms herinnert het overlijden van een ander aan wat jezelf ooit verloren bent. Vraag alleen: ‘hoe gaat het?’, wanneer je het echt wil weten. En tijd hebt om rustig te luisteren. Niet om ongevraagd over jouw eigen ervaringen te praten. Beloof alleen om langs te komen wanneer je het waar kan maken. En zeg alleen dat je voor iemand bidt, wanneer je dat ook doet. Wees oprecht en betrouwbaar.
Als je tijd hebt luister dan dit mooie lied eens. Ook al geloof je niets van wat ze zingen. Laat het gewoon in alle rust tot je doordringen.
Hoe diep je dal ook is. En hoeveel tranen er ook zijn in je leven.
Er komt een Dag dat je weer op de bergtop wordt gezet.
‘Hij heelt je hart. Je huilt niet meer
Hij maakt je heel en morgen dans je weer!’
Morgen dans je weer
Prijs Hem, in je dag vol zorgen
in je angst voor morgen: zing
zing dan je lied en prijs Hem
als de storm tekeergaat
als je nergens licht meer ziet
want God vergeet jou niet
Hij heelt je hart. Je huilt niet meer
Hij maakt je heel en morgen dans je weer
Prijs hem, laat de hele wereld weten
dat God ons niet is vergeten.
We zingen samen:
Prijs Hem, want zijn liefde redt ons
Prijs Hem, want zijn woord bevrijdt ons
Prijs Hem. We zingen samen:
Prijs Hem. Onze God is machtig
Prijs Hem. Wat Hij maakt, is prachtig
Prijs Hem. Hij houdt alles overeind
Zijn liefde kent geen eind
Er komt geen einde aan zijn koninkrijk
want Hij komt terug en Hij zal koning zijn
Hij zal koning zijn!
Oorspronkelijke titel: Dance again
Tekst en muziek: Matt Hooper
